Таң атып келе жатқан кез, құлқын сәрі.

Болғанда алагеуім үйдің іші, қуарып бір қызарды қыздың түсі (I. Жансүгіров).

Деревнялар түрып алагөбеден,

Есіктерін ашсын кең ғып, келем мен (Қ. Бекхожин).

Елге көрінгім келмей, елең-алаңнан өжемнің үйінен шықтым (Т. Иманбеков).

Сөлден кейін қараңғылық серпіліп, айнала алаң-ғұлаң көріне бастады (Ә. Нұршайықов).