етістік. 1. Жауғызу (Жаңбыр, қар). Үйіріп келіп жаудырдың, Қаңсыған шөлге жаңбырды (Қ.Аманжолов, Шығ.). 2. ауыспалы мағына. Үсті-үстіне төпелету, қаптату, көбейту. Жігіттер, өкінсеңдер әнімді аңсап, Армандай еске түсер менің даңқым. Сөздерді інжу-маржан ақтарғанда, Нөсердей сорғалатып жаудыратын (Ә.Найманбаев, Шығ.). – Әй, тоқта, тоқта! – Ақан кабинаның төбесінен жұдырық жаудырды (З.Шашкин, Өмір.). Кәрі мен жас ұстасып жағаларын, Жамырайды, білмейді не боларын. – Кеш, аруақ, – деп, – тентекті, – жалынады. Жаудырады иманын, тобаларын (М.Мақатаев, Шығ.).