зат. 1. Балатық үлкен ағалары те әкесіт құрметтеп айтатът, туыстықты білдіретіт сөз. К ө к е м үйде болғанда, Бұзар ма еді кентімді (Қобыланды батыр). К ө к е м майданға кеткелі сағыныштың не екенін білгендеймін (Н.Сералиев, Қаң тар. ). Күндегі сол таласы, Күндегі сол шатағы. К ө к е с і мен баласы, Керілдесіп жатады (Қ.Мырзалиев, Мәңгі майдан). 2. Жасы үлкен ер адамды құрметтеу мағынасында айтылатын қаратпа атауыш. Бар болғаны к ө к е, к ө к е деп тыпырлай беретін. Әкемді ол «к ө к е» дейтін еді-ау (Ж.Аяшев, Алақан.). 3. ауыс. Бәрітет асқан, ең мықтысы. Кереметтің к ө к е с і т ол қонақ үйіне келгенде бір-ақ көрді (М.Дүзенов, Әке.). Дін ғылымның анасы, Дін ғылымның әкесі. Ғылым діннің баласы, Дін ғылымның к ө к е с і!!! (М.Мақатаев, Шығ.). Біреулерің сөзі толы кекесін... Кекесіннің естіп жүрміз к ө к е с і н! Ұл-қызыңмен, жұлдызыңмен тіл таппай, Жер бетіне кейде сыймай кетесің (Қ.Мырзалиев, Мәңгі майдан).