лағманға салынуға тиісті қамыр жұмыртқа жарған сүтке илеп, біраз уақыт орамалға орап, бөктіріп қойса наны жұмсарып созылмалы болады. Нанды ескенде оған шекілдеуік майын немесе мақта майын жағып отырады. Бұл әдіс кеспе нанының бірі мен бірінің жабысып қалмауы үшін керек. Есіліп болған кеспені үстелге соғып әбден жіңішкеленгенше созғылайды. Ол әзір болған соң, бет тұздық жасауға кіріседі. Ұсақ туралып, суға қайнап жатқан етке пияз, бұрыш, сәбіз, лавр жапырағын, қаймаққа езген ұн ботқасын араластырып, олардың пісуін жеткізеді. Содан кейін дайын тұрған лағманды қатты қайнап жатқан құр суға пісіреді де, суық суға салып сүзіп алады. Салқын лағманды табаққа түсіріп, үстіне баптап қуырылған қуырдақты салады да, тұздық құяды. Бұл тағамның ұлттық аты лағман болған, сонымен қатар дүнген кеспесі деп те аталып кеткен. Лағман - дүнген, ұйғыр, өзбек, түркпен, қарақалпақ, қазақ, азербайжан халықтарының арасында да ерте бастан қалыптасқан.