lat: MÁN-JAI
зат. Бір нәрсенің қыр-сыры, сыр-сипаты .
– Неғылушы еді! Күшігің жерге қаратты!
Күлкі етіп мені күшігендерге талатты.
– Түңіле бермей, туралап айтшы мән-жайын ,
Білейін мен де, естиін мен де, аңдайын? (2,106).
Өкінішің шаттандыра алмайды,
Уайымың түзетпейді мән-жайды .
Жәбіршінің жәрдемінен, әй, қайдам,
Жазылар ма жанға батқан жан қайғы?! (4,23).