(ар. нусха نسخة)   

1. Бір заттың көшірмесі, екінші данасы.

2. Ауысп. Бір істің ж өні, жобасы.

Нұсқасы көрген түстің қиынырақ, Көргенде өзегімді кетті жарып («Бөгенбай батыр». Бабалар сөзі. 58-том. 2010. 100 томдық).

3. Ауысп. Үлгі, негіз.

Қиссаны шығарушы деген құрсам, Кітаптағы нұсқаға мойын бұрсам («Қисса Дандан». Бабалар сөзі. 18-том. 2005. 100 томдық).

Аралап тұзын таттым талай жердің, Кітаптан әуелі оқып нұсқа көрдім («Қисса Мұхаммед Расул Алланың дәрул пәниден дәрул бақиға рихлат еткен мәселесі». Бабалар сөзі. 11-том. 2005. 100 томдық).

Бұ сөзні осылайша қисса қылдым, Мұны да көптің бірі нұсқа қылдым («Қисса Дотан Құбақанбайұғлы». Бабалар сөзі. 52-том. 2008. 100 томдық).

Нұсқа болмай соңғыға, Өткен емес бәрі де («Қамбар батыр». Ақсауыт. І-том. 1977).

Нұсқалау – үлгі қылу.

Сөз жазамын нұсқалап, Көп ұзатпай қысқалап («Омар Шораяқов». Бес ғасыр жырлайды. ІІІ том. 1985).

Нұсқалы сөз – үлгілі сөз.

Парықсыз, ақпа құлақ ақымақ болмай, Көрінсе нұсқалы сөз, көңіліңе түй «Омар Шораяқов». Бес ғасыр жырлайды. ІІІ том. 1985).