з а т. Оған тән, сонікі.

Адам ғапыл дүниені дер менікі,

Менікі деп жүргеннің бәрі онікі.

Тән қалып, мал да қалып, жан кеткенде,

Сонда ойла, болды не сенікі? (Абай, Тол. жин.).

«Мен айтпап па едім, онікі қулық сөз деп, міне, көрдің бе?» – деп екіншіде тырп етпейтұғын қылып алады (Абай, Тол. жин.).