(Алм., Шел.; Рес.: Астр., Сарат.) жеке, оқшау.

1. Ақсақ әрі саяқ таудың реті жоғын білген Дархан артынан әлдекім итергендей боп от басына тақалды (О. Бок„ Өз от. өш„ 23).

2. Апырмай, саяқ боп кетіпті. Саяқ жүрген - таяқ жер (Рес„ Астр.). [Ертедегі түркі тілі сөздіктерінің бірінде: сайық жалғыз (А. Бор„ Бадаи..., 185); саеқ қаңғы-бас, қаңғыған адам (Узб.-рус. сл„ 1959)].