е т. Байлау, шанду. Гауһар сасқалақтап, көйлегінің үстіңгі желбірегін сөгіп алып, Ақынқұлдың жарасын т а ң д ы (С.Мыңжасарова, Қыр қыз.). Ентіге жүгіріп кеткен Сарғасқа тоқтап, сәл ынтығын басып, пышағын алып, Қадишаны т а ң ғ а н арқанды кесіп-кесіп жіберді (С.Мыңжасарова, Қыр қыз.). Бірде Қожаның көршісі ешкінің сынған аяғын т а ң ы п отырады. Таңғыш шүберек сусып түсе береді (Қожанасыр хикая.).                        Өсекке таңды. Артынан сөз ертті, жамандады. Серінің бұл қылығын жұрт неше саққа жүгіртіп, адам түсінен шошыр неше бір сұмдық ө с е к к е т а ң ы п, ел ішіне лезде жайып жібереді (С.Жүнісов, Ақан сері).