з а т е с і м. Мәнер, күй (қалып), ауан (істің өту үрдісі, қалпы). Қазақ құсбегілері ұзақ сапарға жол тартқан қыранның өте жоғарыға көтеріліп алып, жайбарақат, бейқам, асықпай, ақырын, біркелкі қимылмен, бір бағытқа қарай біркелкі түзу сызықты қалып ұстап, аспай-саспай, қаннен-қаперсіз ұшуын з а у қ ы н
«сызып ұшу» деп атайды (Ж.Бабалықұлы, Қырандар). Қасқырдың қара шекпен басты мауқын, Түлкіден үйренді де өнер з а у қ ы н. Тастады өлімтігін қаптан алып, «Өзіме тиер» деген үзіп қаупін (О.Шораяқов, Шайыр).