(ар. жұма جمعة) – 1. Жиылыс, жиылу.

2. Аптаның бесінші күні. Үкір таудың басында, жұма күні жолығар, – деді де жүріп кетті («Едіге батырдың әңгімесі». Бабалар сөзі. 39-том. 2006. 100 томдық).

Жұма күн түнде зираттан аттанысып барып, бір от жерге түсіп, аттарын жайылысқа жіберіп... («Едіге батырдың әңгімесі». Бабалар сөзі. 39-том. 2006. 100 томдық).

3. Бір апта.

Патшаның мәжілісі бар жұма сайын, Сауық қылып, кеңес қылып жырлайтұғын («Бозторғай». Бабалар сөзі. 11-том. 2005. 100 томдық).

Кеуліңді әр жұмада қош қылармыз, Көшіріп сауық-сайран, сәнді сарай («Мәулімнияз – Едіге». Бабалар сөзі. 39-том. 2006. 100 томдық).

Жұма намаз – барлық мұсылмандар жиналып жұма күні оқитын намаз, бұл күн аптаның ішіндегі ең ұлығы болып табылады.

Жұма намаз сүннетін оқыған соң, “Уағдаң қане” дейді бала ғаріп («Қисса уақиға Кербала үшбу-дүр». Бабалар сөзі. 11-том. 2005. 100 томдық).

Жұмалық – жұма күні мешітке беретін садақа.

Әй, ата, жұмалық берші бізге, Молдамызға бергелі керек, – деді («Қисса Сейітбаттал». Бабалар сөзі. 16-том. 2005. 100 томдық).

Ата-анасын зиарат бұнлар қылды, “ Жұмалыққа апарамыз біз” деді («Ғазауат сұлтан». Бабалар сөзі. 14-том. 2005. 100 томдық).