с ы н. 1. Қонақуар, қонақжай.

Қазақтың қонақшыл әдетімен, үй иесі жылы шыраймен қарсы алды. Әңгімені осы ауылдың қоныстану жайынан бастадық (Ә.Нұрпейісов, Бесқара).

Қонақшыл, көпшіл көңілді ауылды – жылы ұяны қимағандай да болатын (М.Әуезов, Қараш.).

Сонымен келіп жеттік барар жерге, Қонақшыл күтіп алды сүйген ел де, Қойылды қонақасы алуан түрлі, Ұқсайды сірге жияр аққан селге (Қ.Қуанышбаев, Шаншарлар).

2. с ө й л. Қонаққа барғыш. Солар-ақ қонақшыл екен, ылғи үйлерінде болмайды (Ауызекі).