с ы н. 1. Терең емес, тайыз, саяз.

Ол сол жерде ағып жатқан, жіңішке, таяз өзенге шомылып та шықты (Ж.Жұмақанов, Үш бәйтерек).

Тоқта, балам, қызбаланба онда сен, Отқа ұмтылған көбелектей болма сен. Таяз су да ерке өзенмен жарысқан Тым жарқырап көрінеді алыстан (М.Шаханов, Ғасырлар.).

2. а у ы с. Ой өрісі шамалы, он ша тереңге бара алмайтын.

Таяз сөйлеп қа латының бар-ау сенің (Н.Әбдікерімова, Сенім).

Рухани дүниесі де шамалы шығар, таяз шығар (Т.Жанкелдин, Партизан.).