ш ы л. Шамасы, сірә, асылында, зады.

Өлген қайтып келмейді, Жыласаң батыр жасисың, Ештеме тегі өнбейді. Жаралып жан болған соң, Ақырында жер жейді (Бақтыбай ақын, Жел қобыз.).

Үй ішің егіз болсын, туыс болсын, Өлген соң бағаң болмас көрге тығар. Мал болсын, адам болсын, жәндік болсын, Өлімге тегі болмас ешкім құмар (Қабан жырау, Алтын қазық).