(ар. насиа نسيئة)   

1. Кейінге қалдыру, кейінге шегеру.

2. Заттай не ақшалай алынатын қарыз.

Аштықтан жүдеген соң келіп едік, Берсеңіз несие астық алам деді («Жүсіп-Зылиха». Ғашықнаме, 1976).

Бай екен жұртта болған алмағы көп, Жүріпті несие жиып атқа мініп («Мың бір түннің хикаясы». Қисса-дастандар, 1986).

Несие жүрегіне батып удай, Жеген бал аузына татып судай («Әбуғалисина, Әбілхарис». Дастандар, 1990).

Несие сөз – бетке салық болатын артық сөз.

Шырағым, Жәмиланың асылы артық, Бір ауыз несие сөз келмес артық («Мәлікриан, Рабиғұлмүлік, қыз Жәмила». Бабалар сөзі. 21-том. 2005. 100 томдық).