з а т. 1. к ө н е. Сауда кезінде алыс-беріске пайдаланатын, сыйлыққа жүретін әртүрлі формадагы қорытылып құйылған кесек алтын не күміс: алтын, күміс құймасы.

Он бес балуан бәйгесі: алды-жамбы бастатқан тоғыз, арты-төрт кез мата (Ж.Аймауытов, Шығ.).

Тағы да айтты ойды,

Алдына асыл шапан, жамбы қойды (Ш.Құдайбергенов, Шығ.).

Қорасындағы жамбыны

Алдына төгіп салады.

Жамбыны ақын «нәсіп» деп,

Бәрін тиеп алады (Қамбар батыр).

Моңғолдар - «жамбы» деп күмістен, алтынмен құйылып, мөлшеріне қарай «қой тұяқ», «тай тұяқ» аталатын нәрсені айтқан (С.Мұқанов, Аққан жұлдыз).

2. а у ы с. Тұрақсыз, көрсеқұмар.

Ызаға толар қос өкпе

Әр жұмысты қылғанда,

Жолықтырар кесекке

Жамбысың үйір боп кетер

Жастығы қатты төсекке (Бес ғасыр.).