1. (Түрікм.: Небид., Ашх.) әйнек, шыны.

Айнаның қаттығынан тереземіз оңдалмай тұр (Түрікм., Небид.).

2. (Түрікм.: Таш., Мары, Тедж.; Қарақ.) терезе.

Маржан, айнаның апышқасын (қ.) ашшы (Түрікм., Таш.).

3. (Сем., Абай; Орал, Жән.) рентген.

Олар айнаға түсуі тиіс (Сем., Абай). Білген адамдарға: науқастанып, «айнаға» түсіп келуге кетті деуге бекінді (К. Ораз., Ақ. жаз., 276). Касымханды врач айнаға түсуге жіберді (Орал, Жән.).

[Түрікменше айна шыны, өрі терезе (Рус,-туркм. сл., 1956, 741); өзб. ойна терезе, өрі шыны (Узб.-рус. сл., 1959, 299); карак. айна терезе (Рус.-карак. сл., 1967); өзірб. айна шыны, әйнек (Азерб,-рус. сл., I, 1962, 90). Осы сөздердің кайсысының болмасын төркіні араб, парсы тілдері (Н. Онд., ПҚТС, 38, 193)].