(Павл., Үрлі.) жынды, есалаң.

Мәңгі итті асырауға болмайды (Павл., Үрлі.).

Бұлай сөйлей берсең, жұртты мәңгі етесің (Павл., Үрлі.).

Тіпті өзіне салса да, тап осы қазір жаяу-жалпылап жүре бер десе, жүре берер еді.

Онысы – әншейін мәңгінің қиялы ғой (Ә. Кекіл., Үркер, 429).

Бұл сөз мәңку түрінде де айтылады.

Азаматың маубас, мәңку өлерін білмейтін, аңқау, көз алдындағыдан басқаны көрмейтін соқыр (Б. Майл., Шығ., V, 200).