с ы н. Көп сөйлегіш, сөйлемпаз, сөзуар. Ол жағы мен тіліне сүйенген, с ө з ш е ң қу болатын (А.Сатаев, Ақын.). Мұса с ө з ш е ң, домбыра тартып, ән салатын сауыққой кісі еді («Қаз. әдеб».). Мағжан с ө з ш е ң зайыбының шұбыртпа сөзін бөлуге мәжбүр болды (М.Хасенов, Нартәуекел).

Қазақ әдеби тілінің сөздігі. Он бес томдық. 13-том / Құраст. А. Фазылжанова, Н. Оңғарбаева, Қ. Ғабитханұлы және т.б. - Алматы, 2011. - 752 б.