ү с т. Ертеңгі мезгіл, азанғы уақыт. Шапандарын белсенген, Асау мініп теңселген, Жылқышылар кеп тұрса, Т а ң е р т е ң м е н салпылдап (Абай, Тол. жин.) Т а ң е р т е ң ерте жүреді. Қазір дайындап қой. (Ж.Аймауытов, Шығ.). Өйткені, орыс шонжарының арғы пиғылын анық біліп отырып, т а ң е р т е ң мұсылман, кешке кәпір боп, құдайдың қысқа күнінде қырық құбылып бағатын өз жұртының аузы қалай қисаярына көзі анық жетпей тұрғанда, ертеден сыр шашып қайтеді (Ә.Кекілбаев, Үркер). Кел, Наурыз, тыңдайық үніңді ерен, Жұпар иісін ағындат гүліңменен. Өрік, тал да т а ң е р т е ң гүл төгеді Сұлу қыздай сылаңдап, күлімдеген (К.Салықов, Жезкиік).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              Таңертеңнен кешке дейін. Күні бойы, ертеден қара кешке. Маған жұмбақ қолы қатты шал бірақ, Темір соқса, терлейтұғын балбырап. Т а ң е р т е ң н е н к е ш к е д е й і н соққанда, Маған жұмбақталмайтыны қалжырап («Қаз. әдеб.»). Кендір жездем мұнда келсе, т а ң е р т е ң н е н к е ш к е д е й і н үй біткенді бастанаяқ тамамдап шығатын әдеті (М.Дүзенов, Ақәже). Күнбағыстың табақшасы т а ң е р т е ң н е н к е ш к е д е й і н күн көзіне қарай айналып тұрады (С.Сұбханбердин, Өсімдік – дәрі.).