lat: juma
1) жиылыс. 2) күннің аты.
Көз жұмғанша дүниеден
Иманын айтып кеткені-ай!
«Бейсенбі ме, бүгін?» деп,
Жұмаға қарсы өткені-ай (Абай).
Қайыры жоқ байлардан,
Ел қонбаған шөл артық.
Жапанда суы суалып,
Бақа сорған көл артық.
Желеп, жебеп жүретін,
Жұма сайын келетін
Иманы бар өлі артық (Әбубәкір).