зат. 1. жағымды. Ділмар болушылық, сөзге жүйріктік, шешендік, тілмарлық. Сылдырыңнан д і л м а р л ы қ сезінемін, Сезіміне сан түрлі сыр ұқтырған. Туған жердің сен титтей көзі ме едің, Шараңа барлық әлем тұнып тұрған (Қ.Бұғыбаева, Жыр мен жүрек). 2. ауыс. жағымсыз. Сөзуарлық, керауыздық, мәнсіз сөз қуушылық. Біреуді-біреу тоспай сөйлейтін д і л м а р л ы қ енді басталды. Білгірліктің тиегі ағытыла жөнелді (С.Талжанов, Адам тур.). Жөнсіз д і л м а р л ы қ адам мінезіндегі ұнамсыз сипат («Қазақст. әйелдері»). Әйтсе де, ділмар адамның әу бастан сөзге ебі бар болғандықтан, өзінің бұл қабілетін дұрыс бағытта дамытып, сөздің дәмін ойдың дәнімен толықтыруды үйренсе, д і л м а р л ы қ шешендік қасиетке ұласуы да ғажап емес (ҚҰЭ).