1ҚАРАЙ —
ет . 1 . Түсі қара тарту, күңгірттену . Жаңа туған жарық ай! Қараясың сен неге? Жүдеп кеттің, жаным-ай!Сарғаясың сен неге? (1,51). Қарайып кешегі аппақ маңдайлары, Аңызақта қаңситын таңдайлары. К ...
2ҚАРАЙ —
үст. Бола, бойынша. Әдеби тізім әркімнің еңбегіне қарай жасалғаны жөн (4,259). Бағдат соның ырғағына қарай әрекет жасап, хатты үнсіз тек оқыған боп отыр (4,237). ...
3ҚАРАЙЛА —
ет. 1 . Артына бұрылып қарау, көз салу . Талай жылдар өтіпті, талай заман, Беу, шіркіндер! Бірі жоқ қарайлаған. Үміт артып мен келем ілбіп қана (1,205). Ағайымызға қарайлай беретін ек. Ол кісі ...
4ҚАРАЙ /88/ —
шыл. 1 . Барыс жалғаулы есімдермен тіркесіп келіп, бағыт-бағдарлы білдіретін көмекші сөз . Жүгірмей, желмей, жортпай, жорғаламай, Өрмелеп шығып келем жонға қарай. Қыран болсам, қонбас па ем шыңға ...