зат. 1. Қаулай жанған жалынды от.

Қалың орман күрсініп, дала жылап,

Қызыл өрттің тілінен қала құлап.

Жатқан шақта сол шаруа найзасынан

Көзін ашып, жүгірген бала бұлақ (Б.Әбдіразақов, Жарық дүние).

Терезе тұсынан өрт сөндіретін бірнеше машина жаңғырығып өтіп еді, бала оны көріп, көңілі көтеріле түсті (Б.Соқпақбаев, Жекпе-жек).

Сезе алмадым жаңағы таң самалын,

Қайда кеткен жайқалып тұрған терек.

Жердің бетін басып қызыл жалынды өрт,

От шашып тұр алыста тек зеңбірек (Қ. Ұябаев, Өтеді жыл.).

2. ауыс. Кенеттен болған қауіп-қатер, соғыс.

Ол оқу оқып, білім алсам, игілікті еңбек етсем дейтін, бірақ 1941 жылғы соғыс өрті баланы ойынынан, қартты ұйқысынан қалдырды (Б.Жамалов, Торғай.).

– Білесің, бауырым, өзің де Белорусь жерін, орманын.

Сұрапыл өрттің кезінде Сол маңды жаудан қорғадым (С.Жиенбаев, Таңд.).

Түнеріп көкте күн тұрды,

Артыңда қалды көктемнің.

Ер басына күн туды,

Асынып қару өртке ендің (X.Хасенов, Сырлы толқын).

3. ауыс. Жалынды сезім.

Жүректен шаттық шашылды,

Көбейтем ерке асырды.

Сағыныш өрті басылды

Көзіне көзім түскенде (К.Салықов, Жезкиік.).