Қаптап, толып жүр.

Тау қойнауындағы орманда қошқар мүйіз арқар, мүйізі қарағайдай бұғы, жүзіктің көзінен өткен сұрша құлан, қара түлкі, ақ қоян дейсің бе, өріп жүр (3.Шашкин, Сенім).

«Уақыт солай, жол солай», – Дейтін «білгіш» өріп жүр. Өзі айыпты болса да, Бәрін менен көріп жүр (Ғ.Қайырбеков, Көнсадақ).

Бұл жерге аяқ басқан мал мен жанның көбісінің-ақ сүйегі атам заманнан бері осы шыңда ескерткіш болып жатыр. Айнала аю, қасқыр өріп жүр (Ж.Бектұров, Жол жоралғысы).