ҮПІР

lat: ÚPİR

ет. жерг. Үрле.

Сонау етекте қалғандар алтын тажды падишаның үпірсең ұшып кететіндей қаңғалақтаған қара шалға бола осынша азаптанатынына қайран қалып тұратын шығар (Ә.Кекілбаев, Бір уыс.).

Бәйбіше лап көтерілген буды үпіріп жасқап, алым-берім қоңыр топатай толы бірдеңені шылп еткізіп тастап жіберді («Лен. жас»).