Ағаш адам. ауыс. Қатып қалған, қайырымсыз, мейірімсіз.

Ақ желке сияқты өзінен елі төменге құдайсып өзінен бір саты «жоғарыға алдияр тақсыр» деп бас иіп, жорғақтап, бендесіп тұратын нəрсіз, ой-санасыз, ағаш адамға бүгінгі ұзақ ісі естіп-біліп көрмеген сұмдық сияқтанған (Жұлдыз, 1974, 8, 28).