есім. 1. Оны-мұны, майда-шүйде .

Жасырып ізін, барлығын босатты да, ақша алды,

Жаны сүймес жалдаптың нәпахасын шашқан-ды,

Анау-мынау миқы емес, оқпаны кең қақсал-ды (5,104).

2. Уақ-түйек, болмашы, жеңіл-желпі .

«Кең жазира аспан, жердің арасы, еленбейтін анау-мынау кемшілік» деп Өмірзақ айтқандай, Қадыр поэзиясының анау-мынау кемшілігінің байқалмайтыны сондықтан (4,307).