Сақ бол, абайла, сақтан.

Сабай берме тайыңды, қара қасқа,

Мерт боларсың мына бір жағаласта.

Алды-артың алай-түлей шақ, адаспа,

«Абай бол» деп бітеді сана басқа,

Тізгініңді тарта тұр, қара қасқа,

Байқап-байқап жүргейсің, бала, жаста! (1,152).

Тосқаналық сөзімді таныды біреу, үндеді:

«Аяғыңа абай бол, көремісің түрмені,

Астында мынау түнектің асықтың неге ілгері»? (5,109).