Өзімен бірге алып кетті .

Кеше ғана екеуміз гүл қарап ек,

Ағажан, анау қырға бір қарап өт!

Болайық біріміз – құл, біріміз – күң,

Ағажан, екеумізді бірге ала кет! (1,191).

Қулары таудың қызыл түлкісі дер,

Момындар біздің үйдің кірпіші дер.

Мәңгілікке өзіммен ала кеткен ,

Менің нәзік жанымды кім түсінер?! (3,213).