БЕЛБЕУ

lat: BELBEÝ

зат. Киімнің сыртынан белге байланатын бау; белбау . Жалт еткен отты бір көрсек. Белбеуін шешіп, Қара сұлуының талқанын, Әжеміз бізге беретін еді күнде өлшеп (3,278). Зор бәйбіше шекпеннің етегін түріп жіберіп, ішкі белбеуін шешті де, үп-үлкен түйіншекті Сақаның алдына тастай берді (4,196).