зат. этн. Бəйге аттарын басқарып көмбеге жіберуші, мəреден қарсы алушы адам.

Даяшының «қайтқайт!» дегеніне болмай, біразға дейін жандайшаптар қарашты пысықтап жіберді (Т.Əлімқұлов, Ақбоз ат, 158, 160). – Атшабар! Атшабар! – деп жар салып, үй-үйді аралап, дүбірлетіп өткен даяшы жігіттің даусы əлі құлағымда тұр (Қаз. əдеб., 25.08.1989, 11).