од. Сөйлеушінің әртүрлі көңіл күйін білдіретін оқшау сөз.

– Е , оны қара бассын (4, 131).

Е-е-е! Өзіміздің Әбдіқадырдың баласы екен ғой! (4,242).

Е-е-е, Түкенің ұлы – түлейдің ұлы сен бе едің?

Осы болған ғой түлей әкеңнен көргенің.

Саскөкектей өз атыңды өзің ұрандап,

Сырымбет пенен Хангелді сенен кем бе еді? (2,108).