сын. 1 . Жұмысқа мойны жар бермейтін, еріншек, бойкүйез.

Жалқау ма өзі бұ халық.

Қарашы анау Кекілді.

Ала-құла суғарып, Ашуымды келтірді... (2,306). Қара басын күйіттеген сәнқұмар да, жанқұмар, Жатып ішер жалқаулар бойын оңай алдырар – Желге түтін, суға із соңдарында қалдырар (5,113).

2 . ауыс. Тым, баяу, жай .

Ауру адам тамырындай қыбырлап,

Жалқау Шуша әзер-әзер ағады.

Жел тайгаға, тайга желге сыбырлап,

Сібір қалғып барады (1,106).

Сиырлар ауыл іргесіндегі қырқамен өріске қарай жалқау маңып барады (4,145).