ет . 1 . Түсі қара тарту, күңгірттену .

Жаңа туған жарық ай!

Қараясың сен неге?

Жүдеп кеттің, жаным-ай!

Сарғаясың сен неге? (1,51).

Қарайып кешегі аппақ маңдайлары,

Аңызақта қаңситын таңдайлары.

Көздерінде тұратын Күндерімнің

Көктегені даланың, сарғайғаны.

Қайран біздің өмірдің балқаймағы! (2,147).

2 . Түсі анық болмай бұлдырап көріну, қараңдау .

Қарайғанды кілт жібермей аңғаратын алыстан;

Қанық бізге жалғыз ғана қиыр шет пен алыс маң.

Көсем берген бұл қасиет бізбен бірге қабысқан (5,50).