л и н г в. Қазақ әліпбиіндегі қатар келген екі тіл алды, ызың, қатаң дауыссыз дыбыс тіркесін немесе орыс тілінен енген қатаң ызың тіл алды жіңішке дауыссыз дыбысты белгілейтін әріп. Щ әрпінің емлесін үйрету үшін қазақ, орыс тілдерінің орфографиялық ережесін білуге мәжбүр («Ана тілі»).