ет.Тартымды сөйлеп шешенсу, сөйлемпаз болу.

– Менің картиналарым, – дейді суретші сөзшеңденіп, – анау-мынау жандар емес, қорғасын мінез «құдайлар», картинамның жалпы эмоқиясы шыққан секілді («Қаз. әдеб.»).

Оның мас болған белгісі – сөзшеңденіп кетуі ғана (С. Мұқанов, Есею жыл.).