сын. Улы, ащы.

Көсегеңізді көгертіп жүрген Сембінің баласынан сұраңыз! – Нұрқаттың да тілі шаяндай, шаққан жерінен қан шығарады (З.Шашкин, Сенім).

Сол ауылдың бір қанатында бір бүкірдің барын білем, бойы бір метр, сөзі қырың құлаш, тілі шаяндай улы, өлеңшіл кісі (А.Тоқмағамбетов, Жыр.).