2СӨЗШЕҢ —
сын. Көп сөйлегіш, сөйлемпаз сөзуар. Ол жағы мен тіліне сүйенген, сөзшеңқу болатын (А. Сатаев, Ақын.). Мұса сөзшең ,домбыра тартып, ән салатын сауыққой кісі еді («Қаз. әдеб».). Мағжан сөзшең зайыбының ...
4СӨЗШЕҢДІК —
зат.Көп сөйлегіштік, сөзуарлық. Камшатқа оның ашық-жарқындығы, сөзшеңдігіұнады (Д. Исабеков, Қара шаңырақ). Сейілбек Әбиев, өз сөзшеңдігінеқысылғандай да болды (Ш.Есмұрзаев, Ильич.). Асқан бір сөзшеңд ...
6СӨЗШЕҢДЕН —
ет.Тартымды сөйлеп шешенсу, сөйлемпаз болу.– Менің картиналарым, – дейді суретші сөзшеңденіп, – анау-мынау жандар емес, қорғасын мінез «құдайлар», картинамның жалпы эмоқиясы шыққан секілді («Қаз. әдеб ...